Categorieën
Algemeen

Boekbinden deel 3

Deel 1 en 2 boekbinden. Dit is deel van 3 van de geschiedenis van het boekbinden.

Proces voor industrieel boekbinden

Buigen

De bedrukte vellen worden geleverd als rotabogs, die zijn gedrukt in een diepdruk- of rotatieoffsetpers, of als planobladen (4 tot 16 pagina’s). Plano-vellen moeten eerst worden gesneden en vervolgens worden gevouwen. Rotabogen is al opgevouwen. Uitzondering zijn omslagen van vier pagina’s voor geniete en perfect gebonden catalogi. In perfecte binding wordt de hoes plat verwerkt (d.w.z. uitgevouwen). Er is een speciale feeder voor rughechten waarbij de plano-gesneden envelop direct in de machine wordt gevouwen.

De vellen vouwen

De volgende stap is het vouwen van de vellen. Het type plaatsing van de pagina’s ten opzichte van elkaar bepaalt het vouwsysteem en dus ook de vouwmachine. Er wordt onderscheid gemaakt tussen de kruisvouw, die afwisselend haaks vouwt, en de parallelle vouw, die weer in wikkel- en zigzagvouwen splitst. Deze varianten zijn echter ook onderling te combineren, waardoor er veel verschillende mogelijkheden zijn om een ​​vel te vouwen. Direct na het vouwen worden de vellen in zogenaamde bundelpersen geperst om de gewenste dichtheid en sterkte van het eindproduct te bereiken.

De boeg opzetten

illustratie

Als aanvullingen zoals illustraties of kaarten op hoogwaardig papier bij het voltooide boek moeten worden gevoegd, moeten deze nu ook bij de industriële productie met de hand op de juiste plaats worden aangebracht. Bovendien zijn de bijlagen in deze stap verbonden met de titel- en eindvellen met behulp van automatische lijmmachines.

Boekblokvorming

In deze stap worden de gevouwen vellen eerst in de juiste volgorde of, in het geval van dunnere brochures, over elkaar gelegd. In dit geval vinden het nestelen en de volgende stap, het nieten, meestal plaats in een enkele machine, de zadelsteekmachine. Het louter verzamelen van uitgebreide uitgaven is echter een afzonderlijke werkstap die zowel machinaal als handmatig kan worden uitgevoerd. Een belangrijke taak die parallel aan de tot dusver genoemde stappen moet worden uitgevoerd, is sortering, visuele controle. Omdat fouten in de volgorde van de vellen niet ongebruikelijk zijn, moet de juistheid van de sortering en de volledigheid van de vellen continu worden gecontroleerd. Afhankelijk van hoe het eindproduct moet worden ontworpen, is het boekblok nu mechanisch verbonden door draad- of draadstiksels of perfecte binding.

Op gaas wordt vaak mechanisch gestikt. Als er meerdere draden zijn gebruikt, worden deze op de rug met elkaar verbonden door middel van knopen of met behulp van draadafdichting.

Boekblokbewerking

Afhankelijk van het type nieten of perfecte binding, bestaat de verwerking van boekblokken uit verschillende elementen. Dit omvat het lijmen van de achterkant van het boekblok, dat wordt gebruikt voor de extra bevestiging van de gevouwen vellen achterin, het trimmen aan drie zijden, dat vervolgens kan worden gevolgd door verven, vervolgens het blok afronden en de achterkant lijmen met gaas of velmateriaal, de hoofdstad en de mouw. Deze werkstappen kunnen afzonderlijk van elkaar worden uitgevoerd in afzonderlijke stappen, met een aparte machine voor elke werkstap, evenals in blokverwerkingssystemen die de stappen combineren.

Productie van de hoes

In het geval van zachte enveloppen bestaat de omslagomslag uit een samenhangend stuk elastisch karton of stof, terwijl het voor hardcovervolumes uit vier delen bestaat, de twee deksels, het achterste inzetstuk en de omslagstof. De materialen en de manier van werken zijn afhankelijk van de beoogde kwaliteit van het eindproduct. Eerst worden de benodigde onderdelen gesneden, de maat afhankelijk van de afmetingen van het boekblok en het type latere aansluiting. De montage aan de voltooide boekomslag wordt afzonderlijk gedaan. Als het ophangen, d.w.z. de verbinding van de boekomslag en het boekblok, later met de hand wordt uitgevoerd en er is een afgeronde rug, moet het achterste inzetstuk op dit punt ook handmatig worden afgerond.

Boekomslag ornament

Na de montage worden de boekomslagen gedecoreerd met de verschillende vormen van reliëfdruk, zoals blindpregen, reliëfprinten of foliedruk (ook machinaal vergulden) door middel van kleur- of zeefdruk of minder gebruikelijke vormen van decoratie zoals inlegwerk of het lijmen van illustraties.

Verbinding van boekblok en boekomslag

De laatste stap in de industriële boekproductie is het ophangen van het boekblok in de afzonderlijk gemaakte boekomslag. Dit kan worden gedaan door de bevestigingen op de boekomslag te lijmen en door het blok in de vakken aan de binnenkant van de boekomslag te steken, hoewel het lijmen duidelijk de overhand heeft. In sommige gevallen is het blok niet alleen vastgelijmd aan de boekomslag, maar ook aan de achterkant. Als er een hoes beschikbaar is, vormt deze de verbinding tussen de rug en de boekomslag. Afhankelijk van het aantal exemplaren, het formaat en de omvang van het werk, het type en de constructie van de boekomslag en het ophangproces, wordt het ophangen ofwel handmatig ofwel op boekhangmachines gedaan. Dit wordt gevolgd door een laatste persing. In de meeste hardcover-volumes is de vouw ook ingebrand, de verzonken lijn tussen het achterste inzetstuk en het karton, dat fungeert als een soort scharnier voor gemakkelijker openen.

Herbinden

Redenen voor het wijzigen van een bestaande omslag en boekblok kunnen zijn:

  • Repareer of vervang een defecte omslag en boekblok
  • Vervanging van een gewone hoes door een prachtige hoes
  • Een zachte kaft van een brochure vervangen door een harde kaft, bijvoorbeeld voor bibliotheekkaften
  • Standaardisatie van het uiterlijk van een bibliotheek, bijvoorbeeld in barokke bibliotheken
  • Overzicht van meerdere werken in één volume (gemengd lot)
  • Verbeterde beheersbaarheid, bijvoorbeeld door ringbinding in muziekboeken

Zie ook: https://nl.wikipedia.org/wiki/Boekbinden

Categorieën
Algemeen

Boekbinden deel 2

Deel 1 boekbinden. Dit is deel van 2 van de geschiedenis van het boekbinden.

Versier de boekdelen

De mogelijkheden van het uitgesneden ornament waren en zijn divers. Afhankelijk van het tijdperk en de regio waren de sneden rondom of alleen eenzijdig, eenkleurig of veelkleurig, gemarmerd, gespikkeld of voorzien van metalen sneden. Ze kunnen ook een patroon of stempel hebben. Geschilderde sneden en andere zeldzamere soorten decoratie waren ook mogelijk. Hoewel versieringen van drie pagina’s nog steeds gebruikelijk waren in goed gevulde boeken, waaronder die uitgegeven door uitgevers, in de 19e eeuw, is het tegenwoordig meestal alleen of helemaal niet de kleur die aan het begin van het boek is uitgesneden.

De hoofdletters bevestigen

Hoofdletters

Tot de Middeleeuwen hadden de hoofdletters op het hoofd en de voet van de wervelkolom de functie om het boekblok extra te versterken en te voorkomen dat de lagen scheurden. Ze zijn gemaakt als onderdeel van het stiksel op het punt waar de stikdraad van de ene laag naar de andere ging. Vanaf de 14e eeuw werd de hoofdstad meer decoratief gemaakt door te naaien met linten in verschillende kleuren of door vlechten met gekleurde leren riemen. Sinds de introductie van de Fitzbund had deze alleen een decoratieve functie, werd apart om een ​​perkament of lederen strip geplakt en aan de achterkant gelijmd. Vanaf 1700 begonnen de gebruikelijke geweven hoofdbanden zich te ontwikkelen, die alleen hoefden te worden gesneden en ook aan het boekblok moesten worden gelijmd.

Productie en aanbrengen van de boekomslag op de bijgevoegde tape

Voor de bevestigde tape, die direct op het boekblok wordt geproduceerd, werden of worden de kragen, afhankelijk van het type bevestiging, eerst aan de boekomslagen bevestigd – erdoorheen getrokken, gelijmd of met elkaar verbonden door een extra bevestigingsvouw. Na het snijden en eventuele andere noodzakelijke bewerkingsstappen op het bekledingsmateriaal, zoals het leer inweken, slijpen en verdunnen, volgt de bekleding. Het gesneden omslagmateriaal, het zogenaamde voordeel, is bedekt met pasta, mogelijk een achterste inzetstuk, en vervolgens direct om de boekomslag getrokken. De uitstekende randen zijn ingeslagen en gelijmd. De bediening bij de productie van een halve band verschilt slechts in geringe mate van die van de volledige band. Hier is alleen de achterkant bedekt, gevolgd door de boekomslagen, die meestal in papier zijn gewikkeld en eventuele versieringen op de voorranden of omslaghoeken.

De laatste stap is het plakken, het koppelen van bijlagen en boekomslagen. Er wordt onderscheid gemaakt tussen gewoon plakken, waarbij de opzetstukken met lijm zijn bekleed, het boek wordt gesloten en vervolgens ingedrukt, en open plakken, waarbij de gesmeerde opzetstukken op de geopende kaften worden getrokken, in de vouw worden ingewreven en vervolgens in open toestand worden uitgedroogd.

Productie en bevestiging van de boekomslag op de omslagtape

De coverband wordt veel gebruikt in het assortiment boekbinderijen, vooral bij bibliotheekbanden. Om dit te doen, worden alle elementen van de omslag, de twee boekomslagen, de achterinlage en het omslagmateriaal eerst met de hand gesneden. Het paneel wordt dan ook met lijm gesmeerd en de drie vormelementen worden centraal en op afstand van de vouwbreedte van elkaar op het vlakke oppervlak gelijmd. Overtollig materiaal wordt ingeslagen en gelijmd. De verbinding met het boekblok wordt dan gedaan door het zogenaamde ophangen. Om dit te doen, lijmt u eerst de papieren hoes die aan de achterkant van het boekblok is vastgelijmd en plaatst u deze op de overeenkomstige achterkant van de deken, vouwt u de omslag en vouwt u het boek dicht. De papieren hoes wordt vaak weggelaten en de verbinding tussen de boekomslag en het boekblok wordt gemaakt door de vouwen van de omslag te lijmen. Dit wordt gevolgd door op het boek te drukken en vervolgens het bevestigingsblad van de omslag te verbinden of een papieren spiegel met lijm aan de binnenkant van de boekomslag te lijmen. De laatste stap is om het boek opnieuw in te drukken en deze gebieden te drogen.

De boekomslag versieren

Het ontwerp van de boekomslag wordt gedaan voordat de tape wordt aangebracht, voor de omslagband voordat deze wordt opgehangen. De geschiedenis van boekomslagdecoratie kent talloze varianten en vormen van sieraden, die elk hun eigen fabricagetechnieken hebben. De meest voorkomende versieringen in de Europese culturele ruimte waren echter blinddruk en vergulding.

Zie ook: https://nl.wikipedia.org/wiki/Boekbinden